Plastikowa rewolucja. Kilka mitów o tworzywach sztucznych

Plastikowa rewolucja. Kilka mitów o tworzywach sztucznych

W latach 50. ludzkość zachwyciła się tym materiałem. Obecnie jest tworzywem, którego wszyscy chcą się wystrzegać. Uznawany jest za wroga numer jeden. Jednak prawda leży gdzieś pośrodku. Rzeczywiście mamy problem z segregacją i odpadami tworzyw sztucznych, które powinny wracać do obiegu, a nie zaśmiecać środowisko, jednak trudno o rozwój cywilizacji bez plastiku. Co jesteśmy w stanie zrobić, żeby jeszcze dobrze wykorzystać plastik?

Plastik diametralnie zmienił świat. Świat się rozwinął i do tego przyczyniły się tworzywa sztuczne. Co do tego nikt chyba nie ma wątpliwości. Przed jego erą korzystaliśmy przede wszystkim z surowców tradycyjnych, wykorzystywanych przez ludzkość od tysięcy lat, takich jak stal, szkło i papier. Pierwsze komercyjnie wytwarzane tworzywo sztuczne powstało dopiero 100 lat temu.

Plastik stał się bodźcem rozwoju ludzkości. Trudno nam całkowicie zrezygnować z tego tworzywa. Mimo wielu ekologicznych zamienników i wprowadzanych ograniczeń, produkcja i zużycie tworzyw sztucznych stale rośnie właśnie także dlatego, że jego wykorzystanie oszczędza zasoby, których potrzebowalibyśmy czterokrotnie więcej zastępując go.

Mit pierwszy: pakowanie żywności w plastik jest nieekologiczne

Jak podaje Polski Związek Przetwórców Tworzyw Sztucznych w raporcie "Wpływ tworzyw sztucznych na środowisko" 16 proc. produkowanej żywności konsumenci w Unii Europejskiej marnują. Zdaniem WHO w krajach słabiej rozwiniętych straty sięgają nawet 50 proc. Tam masowym problemem jest także spożywanie zepsutej żywności. Dzięki opakowaniom z tworzyw sztucznych ten problem dałoby się zminimalizować , a straty żywności  ograniczyć  nawet do 3 proc.

Mit drugi: plastik bardziej obciąża środowisko niż szkło czy papier

Plastik rozkłada się  dłużej niż papier i mniej efektywnie poddaje się recyklingowi niż szkło. Nie wspomina się o tym, że szkło wymaga znacznie wyższej temperatury do przetwarzania, co wiąże się z wyższą emisją CO2 niż ma to miejsce w przypadku plastiku. W dodatku ma większą wagę, co powoduje większe zużycie paliwa podczas transportu żywności w szklanych opakowaniach.

Mit trzeci: zaśmiecania oceanów nie można zahamować

Zanieczyszczenie oceanów jest więc efektem złego gospodarowania odpadami (lub jego braku) przez poszczególne kraje. Zatem wyzwaniem współczesnego świata jest wpłynięcie na rządy krajów rozwijających się lub wprost ich wsparcie w drodze do lepszego gospodarowania odpadami.